verpill

(pl. verplar), m.

1) die (kasta verplum til fjár sér);

2) cask (sumr drykkr var í verplum).

* * *

m. [Germ. würfel], a die, Grág. ii. 198; verpils tala, a cubic number, Alg. 368; verpils vöxtr, a cubic form, 358; verpla-kast, a cast of dice, Grág. ii. 158.

2. a barrel, cask; drykkr í verplum, Eg. 196, Fms. vi. 263, ix. 355, x. 233, xi. 34.